Bro. Arokjasamy en Fr. Vincent en andere salesianen...

Zoals ik al een tijdje geleden beloofd heb, ga ik even wat schrijven over de brothers en fathers om ons heen. Over bro. Prasath heb ik al wat gezegd (hij is trouwens weer helemaal gemotiveerd en gelukkig teruggekomen van bezinningsweek. Hij zegt zelf: refreshed in Christ (hij staat naast mij, naast de computer en hij is best wel nieuwsgierig wat ik over hem schrijf. Vandaag gaan we samen een artikel schrijven voor de intercom (het Salesiaans maandblad, in het Engels natuurlijk), over het summercamp dat we net achter de rug hebben. (Ik weet het, het is nu 13 mei, erg achterstalig onderhoud aan de website aan het plegen...)) Maar wat hij over zichzelf zegt klopt ook wel, hij gaat er weer fris tegen aan en doet zijn morningprayer(ochtendgebed) weer trouw.
Alleerst zal ik wat vertellen over brother Arokjasamy. Dat is naast Prasath onze vaste huisgenoot!! Hij wordt misschien wel brother genoemd, maar hij gedraagt zich meer als een vader voor Esther, Prasath en mij. Blijft altijd wakker tot we allebei veilig thuis zijn, maakt niet uit wanneer of hoe laat. Vermaant ons van tijd tot tijd. Het is een beetje een bobberaar (mijn woord voor mopperaar), maar niet op een vervelende manier. Soms zit hij zo genoegelijk te mopperen, dat het ons vooral aan het lachen maakt. Doet wat dat betreft een beetje denken aan Bert, van huiswerkbegeleiding of Fred, mijn bijles leraar Latijn.
Bro. Arokjasamy let er ook altijd op of Esther wel genoeg eet. (Ik weet niet wat dat is, maar Esther roept bij alle fathers en brothers vaderlijke gevoelens op, wat betreft eten) Als bro. Arokjasamy daar niets over zegt, zegt vader Vincent of bro. Prasath er wel wat van: Take! Take! Eat! Eat! Another idly, Esther? You want douze? Eigenlijk wel lief. Zelfs brother Antony begint praatjes te krijgen de laatste dagen, en hij is pas 22, : Why don't you eat? (heel retorisch... ) You want?
En dat terwijl Esther toch ongeveer evenveel eet als ik... Mysterieus ;)

Verder over Bro. Arokjasamy: Leuke, goedlachse man. Lijkt een beetje op Oom Han. Hij houdt ook erg van plagen en wie kaatst kan de bal terug verwachten, dus we plagen hem ook terug. We hebben hem de bijnaam 'grapjas' gegeven, en hij is maar wat trots op zijn Dutch nickname. Hij vertelt het tegen al zijn vrienden. Het enige is dat hij die nickname zelf niet kan uitspreken, want hij kan de Nederlandse 'g' niet uitspreken. Hij zegt: krapjas, wat natuurlijk ook wel weer grappig is.

Dan heb je Father Vincent. Hij is erg gemotiveerd voor Prison Ministry, maar hij is vooral daar mee bezig. Het gaat er vooral om, om toegang te krijgen tot de gevangenis, om gevangen te bezoeken. En werk met en voor ze te doen. Heel goed werk dus. Father Vincent heeft samen met Bro. Paul Mark een zomerkamp voor gevangen tieners (eerst voor de jongens, de volgende voor de meisjes) georganiseerd.
Hij heeft als tweede taak hier Father te zijn voor de jongens, maar hij is er niet zo vaak dus zoveel maken we niet van hem mee. Wel dat hij een beetje chaotisch is. Daar later meer over.
Ik ga nu even lunchen, ik zal vandaag of morgen even proberen de computer en het internet te pakken te krijgen, als de stroom tenminste niet uitvalt. (Het is heel vervelend, het is nabij de 40 graden hier en de stroom valt regelmatig uit, waardoor er geen stroom is voor de ventilators. Sterker zelfs, de stroom valt steeds vaker uit, naarmate het heter wordt. Of als er een storm aankomt... )

Tot mails, allemaal! En de leuke briefjes die ik krijg maken me erg blij! Ik had vandaag post uit Nederland, net binnengekomen: een briefje van Annemiek, Janne, Tara en Juup , over dat ze me missen en of ik al veel kinderen geholpen heb, met leuke stickers erbij. En een briefje van mijn ouders over koninginnedag en de markt en het stepoptreden. Heel leuk om te lezen!
Laatst heb ik ook nog post gehad van de familiesgroep, met mooie tekeningen en een briefje erbij dat ze een sponsoractie gingen houden in de kerk. Geweldig. Ik hoorde via via dat er cake en van alles is verkocht om pennen en knuffels te kopen voor de kinderen hier. Ik heb nog even geprobeerd te bellen maar tot nu toe is het niet gelukt... Dus in ieder geval vanaf hier : HEEL HEEL ERG BEDANKT!!!

Nendri, wannekam!

Een weekje alleen

10 april, zondag. Vandaag moet bro. Antony arriveren op Anbu Illam, gisteren eigenlijk al. Brother Prasath gaat namelijk vannacht richting Kotagiri, het bezinningsoord in de bergen van de Salesianen (dat is de naam van de katholieke orde bij wie wij verblijven, de Salesianen van Don Bosco).
En wie blijft er over om het brotherwerk te doen? Brother Arokjasamy valt af, hij heeft zijn stagetijd (brothertime) al lang en breed achter de rug en hij is ziekjes. Dus wij (d.w.z. Esther en ik) gaan het doen!!!! Ik vind dat wel erg leuk, krijgen we eens de kans om het hele boeltje hier zelf te organiseren. Kijken of we dat kunnen...
Bro. Prasath was de laatste dagen echt niet te pruimen gewoon en hij deed helemaal niets. Errug toe aan bezinningstijd en aan het terugzien van oude vrienden. Die heeft hij namelijk niet zo vaak gezien de laatste tijd, want het hele jaar heeft hij hier op Anbu Illam gewerkt.
Dus Esther en ik hebben de jongens gewekt en morningexcercise met ze gedaan, ze naar de studyhall gebbracht en daar gesurvilleerd. Het ging eigenlijk best aardig. Dan ochtendklusjes en eten, en ze naar school gebracht. Het gewone schema dus, maar dan door ons. De rest van de morgen heb ik in de chronicles (de kronieken, een logboek van het huis) geschreven. Daar vond ik ook wat achterstallig onderhoud van Prasath (kuch kuch)Laat in de middag kwam de vervanging van Prasath, brother Antony en de rest van de week hebben wij drieen leiding gegeven. Maar met behoorlijk wat inspraak en verantwoordelijkheid van ons. Antony is een vrij jonge brother, 22, maar echt wel een goede leidinggevende. Hij dacht de eerste dagen serieus dat we 28 en 30 waren, omdat we zo zelfverzekerd en groot zijn. We hebben lekker een watergevecht met hem gehouden en later op de dag een watergevecht met de jongens. En nou maar hopen dat Prasath weer enthousiast en gemotiveerd weer terugkomt. Gaan we lekker een watergevecht houden met hem. Want het wordt hier warmer en warmer.