Een weekje alleen

10 april, zondag. Vandaag moet bro. Antony arriveren op Anbu Illam, gisteren eigenlijk al. Brother Prasath gaat namelijk vannacht richting Kotagiri, het bezinningsoord in de bergen van de Salesianen (dat is de naam van de katholieke orde bij wie wij verblijven, de Salesianen van Don Bosco).
En wie blijft er over om het brotherwerk te doen? Brother Arokjasamy valt af, hij heeft zijn stagetijd (brothertime) al lang en breed achter de rug en hij is ziekjes. Dus wij (d.w.z. Esther en ik) gaan het doen!!!! Ik vind dat wel erg leuk, krijgen we eens de kans om het hele boeltje hier zelf te organiseren. Kijken of we dat kunnen...
Bro. Prasath was de laatste dagen echt niet te pruimen gewoon en hij deed helemaal niets. Errug toe aan bezinningstijd en aan het terugzien van oude vrienden. Die heeft hij namelijk niet zo vaak gezien de laatste tijd, want het hele jaar heeft hij hier op Anbu Illam gewerkt.
Dus Esther en ik hebben de jongens gewekt en morningexcercise met ze gedaan, ze naar de studyhall gebbracht en daar gesurvilleerd. Het ging eigenlijk best aardig. Dan ochtendklusjes en eten, en ze naar school gebracht. Het gewone schema dus, maar dan door ons. De rest van de morgen heb ik in de chronicles (de kronieken, een logboek van het huis) geschreven. Daar vond ik ook wat achterstallig onderhoud van Prasath (kuch kuch)Laat in de middag kwam de vervanging van Prasath, brother Antony en de rest van de week hebben wij drieen leiding gegeven. Maar met behoorlijk wat inspraak en verantwoordelijkheid van ons. Antony is een vrij jonge brother, 22, maar echt wel een goede leidinggevende. Hij dacht de eerste dagen serieus dat we 28 en 30 waren, omdat we zo zelfverzekerd en groot zijn. We hebben lekker een watergevecht met hem gehouden en later op de dag een watergevecht met de jongens. En nou maar hopen dat Prasath weer enthousiast en gemotiveerd weer terugkomt. Gaan we lekker een watergevecht houden met hem. Want het wordt hier warmer en warmer.