Een paar weken verder...

Lieve allemaal!

Ik heb in de afgelopen weken genoten van alle (zoals papa het noemt) klassieke post uit Nederland. We ontvangen de post altijd op deze manier;
Brother Prasath (jonge broeder van 25 jaar, ik vertel zo wel meer over hem) komt naar mij toe, zegt niets, overhandigt mij dan de post, en zegt dan: Open, Open! Speciaal als het een brief is met iets erin, brandt hij werkelijk van nieuwsgierigheid. De slechte Sifra in mij denkt dan: 'Laat ik het eerst heel zorgvuldig en en heel heel langzaam openmaken' Als ik dat doe is hij haast nog nieuwsgieriger dan Sjoerd (Ik zei haast, lief broertje, haast :) )
Maar vaak ben ik nog nieuwsgieriger dan hij, en dan Ratsjs, ratsjs scheur ik de post open. Ik heb dingen als boeken, een geurzakje, een gek potlood, oorbellen, DROP (ik honger werkelijk naar drop, ze gebruiken hier veel curry en zoetigheid, maar zout daar doen ze niet zo aan. Helaas mam, geen land voor jou ;) ) ontvangen via de post. Omdat ik snak naar Nederlands nieuws (een lekkere NRC met wetenschapsbijlage, of nieuws over de formatie) heb ik me met Esther op het NRC geabonneerd. Blijven we toch een beetje op de hoogte en missen we geen grote items zoals Pim Fortuyn-achtige zaken
Een tijdje geleden heb ik voor het eerst een internetcafe ontdekt in Gummidipoondi. Dat is een stad(je) dichtbij (binnen een half uur te bereiken). En inmiddels zijn de broeders ook zo ver dat ze ons overdag ergens alleen (d.w.z. met zijn tweeen, zonder broeder of een jongen van Anbu Illam) heen laten gaan. Dus misschien kan ik binnenkort wat meer schrijven dan wat er nu sporadisch Nederland binnenkomt.
Ik schrijf dit nu op het hoofdkantoor van de Salesiaanse Provincie Chennai, de Citadel. Vader Vincent heeft ons weer meegenomen naar Chennai. We gaan zo even de stad in, even noodzakelijke dingen als beltegoed en toiletpapier (want daar doen ze in de dorpen en stadjes niet aan) kopen.
Wat ik nog niet heb verteld (laatste wat ik typ, Esther wil zo ook nog even op de comp) is dat Esther en ik motorrijles hebben gehad van Brother Arokjasamy. Iedereen, ook priesters en nonnen, beweegt zich hier voor met de motor. Dus wij hebben even stoere Motormuizen gespeeld op een Hero Honda, hip he Norbert! En Esther heeft haar eerste rondjes met mij achterop al gereden, en andersom. Nu alleen nog goed oefenen (kuch, kuch discipline...) en we hebben binnen een maandje ons Indiaas moterrijbewijs. Het is hier ook weer niet zo moeilijk om een rijbewijs te halen, geen eindeloze verkeersregeltjes uit je hoofd te leren (weet je nog, Olga, dat je die eindeloos moest overhoren), maar gewoon een rondje en een paar achtjes rijden, en dan is het wel goed.
O ja, over de Brothers en Father. Allereerst bro. Prasath; zoals ik al zei een jonge broeder, die errug trots op zijn titel is (Als hij de kans heeft schrijft hij het helemaal uit: Brother Rev. Prasath SDB)Hij regelt grotendeels het dagelijks leven op Anbu Illam, van het wakkermaken van de jongens samen met mij tot de zaken afhandelen met de wasman (die komt om de vier dagen vuile was ophalen, althans als er geen familiefeesten en andere belangrijkere zaken spelen)
Hij is goed in pianospelen (dat is echt zijn passie! he Nynke!) en voetbal. En hij is ook een tikje (nou ja, tikje, best erg) ijdel. Hij houdt verschrikkelijk veel van foto's, met hem erop wel te verstaan. Hij heeft bijna al mijn foto's met hem erop gekidnapt.
Hij had ook een keertje zijn baard laten staan, maar ik vond het niks, en toen was hij toch wel een beetje sip. Na een paar dagen had hij het er maar weer afgehaald.
Alles bij elkaar een heel ardige broeder, het lijkt me echt leuk om hem een keertje naar Nederland te halen. Het wordt wel een cultuurshock, want ondanks zijn 25 jaar, is hij niet echt wereldwijs. Hij is namelijk nog nooit zijn provincie (Tamil Nadu) uitgeweest, laat staan dat hij in het buitenland is geweest.
Over Bro. Arokjasamy en Father Vincent vertel ik een andere keer, want ik zie net op de klok dat het hartstikke tijd is. :S :s :s
Groeten allemaal!

PS Mam wil je alsjeblieft wat meer kindertijdfoto's en drop opsturen. Van toen ik babytje en mollige kleuter was, naja van eigenlijk alles? Groetjes, ik mis jullie allemaal wel. Ik merk dat ik, misschien meer nog dan de vrijheid om te gaan en staan waar ik wil, een gemeenschap van mensen om mij heen mis. Van mensen die mijn taal of Engels kunnen spreken, die mijn cultuur kennen, waarmee ik discussies kan hebben, waarmee ik lekker kan gaan shoppen. En vooral een gemeenschap van mensen die mij goed kennen.

Well, goodbye from the far, far India and nale irrewu! (Goedenavond/ goedenacht)